نمي دونم که چرا هر وقت به تو مي رسم ، نمي توانم از تو

بگويم. براي گفتنت واژه کم مي آورم. به هر حال ، بدان

که بيشتر از اين حرف ها و واژه ها برايم معنا مي دهي

 

 

وفاي شمع را نازم كه بعد از سوختن ...به صد خاكستري در دامن پروانه ميريزد...نه چون انسان كه بعد از رفتن همدم... گل عشقش درون دامن بيگانه ميريزد

 

 

هي فلاني مي داني ؟ مي گويند رسم زندگي چنين است...

مي آيند.... مي مانند.... عادت مي دهند.... ومي روند.

وتو در خود مي ماني و تو تنها مي ماني

راستي نگفتي رسم تونيز چنين است؟.... مثل همه فلاني ها....؟

 

دستهایم برایت شعرمی نویسند اماهرگز نخواهی خواند
اتش عشق درچشمانم غوطه می زند ولی هرگز نخواهی دید
نه،توهرگزمرانخواهی فهمید ومن بااین همه اندوه ازکنارت خواهم گذشت
و باز تو درک نخواهی کرد

 

خیلی غمگینم

خیلی.........

نظرات شما عزیزان:

†ɢα'§ : <-TagName->